In Amsterdam-Zuidoost (Amstel III eo) staat een paar honderdduizend m2 kantoor leeg. Door meerdere partijen is al eerder geconstateerd dat dit kantorengebied klaar is om een transformatie naar een gemengd woon-/ werkgebied te ondergaan. Probleem daarbij is met name de financiering.
Regelgevingtechnisch en uitvoeringstechnisch is van een kantoorgebouw niet zonder meer een woning te maken maar een groter probleem is dat de grote beleggers die eigenaar zijn van al die leegstaande kantoren niet afboeken. Sterker nog, in de boekwaarde wordt jaarlijks de stijging van de vierkante meter prijs meegenomen. Het feit dat de kantoren onverhuurbaar zijn wordt op papier ontkend. Het omzetten naar woonruimte betekent een dubbel verlies. Het vraagt én om een investering én de vierkante meter opbrengst van woningen ligt lager dan van kantoren.
Toch is het niet de vraag of, maar wanneer dit verlies genomen wordt. Een bijkomend nadeel is dat in tegenstelling tot veel woningbouwlocaties die in erfpacht zijn uitgegeven de grond van het kantoorgebied particulier bezit is. Hier ligt juist een kans.
Om als gemeente te investeren in dit gebied zou de grond onder de gebouwen kunnen worden teruggekocht. Dit onder de voorwaarde dat een transformatie in gang wordt gezet. Hierover kan een pachtovereenkomst worden aangegaan die na de transformatie zich uitbetaald. Het mes snijdt zo aan twee kanten. De beleggers zijn zeker van een basisopbrengst en de gemeente koopt regie terug. De investering van de gemeente zou als een vliegwiel moeten werken voor het transformatieproces.
uit: kantorenloos eh… kantorenloods
Harvey Otten 