Als je, zoals ik, dagelijks fietst dan zet je je fiets niet in een berging. Zeker niet als zo’n ruimte onder in een appartementengebouw zit waar je via smalle gangetjes met die fiets je langs meerdere deuren moet wurmen om bij een donker hok te komen dat eerder bedoeld lijkt voor al die spullen die je misschien naar de kringloop had moeten brengen maar waar je nog geen afscheid van kunt nemen.
In 2003 besloot de rijksoverheid de verplichte fietsenberging uit het bouwbesluit te halen. Het paste binnen de gedachte minder betuttelende regels op te stellen en meer vrijheid aan de markt te laten. Deze neo-liberale maatregel werd in 2012 alweer teruggedraaid. De fietsersbond had met succes gelobbyd. Een fietsenberging van 5 m2 werd weer verplicht gesteld.
Voor de meeste appartementengebouwen betekent dit een begane grond die niet een gezellige uitstraling heeft maar een gesloten blok dat volgepropt zit met donkere berginkjes. Probeer maar eens 20, 40, of 60 hokken van 5 m2 met even zoveel deuren en gangen daar naartoe te bedenken onder een woongebouw waar ook al allemaal installaties naar binnen en naar buiten moeten. Die goedbedoelde fietsenbergingen zijn de dood voor het maaiveld van je appartementenblok.
Gelukkig biedt het bouwbesluit de ruimte voor gelijkwaardige oplossingen voor deze beleidsregel. De gemeente Amsterdam maakte hier als eerste officieel beleid van. In 2015 bood de Amsterdamse bouwbrief een helder alternatief. Wanneer je per woning ruimte maakt voor 2 of meer fietsen in een gemeenschappelijke stalling dan mag je bergruimte verhuizen naar je woning.
Steeds meer gemeentes hebben het Amsterdamse fietsenstallingbeleid overgenomen. Helaas staat de eis van een 5 m2 grote individuele fietsenberging nog wel in artikel 4.31 van het bouwbesluit. Formeel moet dus iedere keer door het college van burgemeester en wethouders goedkeuring worden verleend om af te wijken van de regels. Dat een fietsenstalling het gebruik van fietsen bevordert, dat een bergruimte direct bij je woning veel nuttiger is dan een box onder je flat, dat de straat veel vriendelijker wordt wanneer de gesloten bergingblokken worden ingeruild voor een compacte fietsenstalling, is een discussie die je bij iedere gemeente afzonderlijk moet voeren.
We zijn in Nederland een fietsland. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik voor mijn werk, voor mijn boodschappen en voor mijn voetbalclub op de fiets kan springen in plaats van in de auto. Wordt het niet eens tijd dat we dat gemak van die fiets een goede plaats in het bouwbesluit geven? Dat is niet in een bedompt hok. Dat mag in een ruime fietsenstalling die je deelt met je buren. Het is hoog tijd dat die fraaie fietsenstalling landelijk beleid wordt!
Harvey Otten 